بررسی خطا های واج شناسی کودکان با کاشت حلزون و کم شنوای شدید دارای سمعک و طبیعی ۶ ساله در شهر تهران

سابقه و هدف: دستگاه‎های کمک شنیداری مانند کاشت حلزون و سمعک، با فراهم آوردن درونداد شنیداری، کمک شایانی به کودکان کم شنوا در جهت درک و تولید مهارت های تولید گفتار نموده اند. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی مهارت های واج شناسی کودکان با کاشت حلزون، کم شنوای شدید دارای سمعک و شنوای طبیعی شش ساله می باشد. مواد و روش ها: این پژوهش به صورت مقطعی بود. 60 کودک شش ساله در سه گروه 20 نفری از کودکان با کاشت حلزون، کم شنوای شدید دارای سمعک و شنوای طبیعی به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. با استفاده از آزمون واجی به بررسی فرآیندهای واجی این سه گروه پرداخته شد. برای مقایسه گروه های مورد مطالعه نیز از آزمون های kruskal-wallis و تعقیبی dunn استفاده گردید. یافته‎ها: تعدادی از فرآیندهای واجی، درصد همخوان های صحیح و توافق کلمه با گفتار پیوسته در گروه کودکان دارای اختلال به صورتی معنی دار بالاتر از کودکان طبیعی بود (05/0>p)، اما تفاوت آماری معنی داری بین گروه های کاشت حلزون شده و سمعک یافت نشد (05/0<p). استنتاج: به طورکلی، گروه کودکان دارای نقص شنوایی با استفاده از وسایل کمک شنیداری خود، هنوز در شش سالگی نتوانستند به طور کامل واج‎های زبان خود را به دست آورند؛ بنابراین نیازمند دریافت توانبخشی های گفتاری و شنوایی هستند تا در آینده مشکلات واج شناختی کمتری داشته باشند